مقایسۀ اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان

هدف این پژوهش، مقایسۀ اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان پسر پایۀ سوم ابتدایی بود. پژوهش از نوع آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعۀ آماری شامل دانش آموزان نارساخوان مراجعه کننده به مرکز مشاورۀ شناخت و الفبای زندگی شهر اصفهان در دی ماه 1390 بود که به شیوۀ نمونه گیری در دسترس انتخاب و 45 نفر به عنوان نمونۀ نهایی گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 دانش آموز روش فرنالد، 15 دانش آموز روش دیویس و 15 دانش آموز گروه گواه) جایگزین شدند. سپس آزمون تشخیصی خواندن (بدیعیان، 1375) و آزمون هوش وکسلر کودکان (عابدی، صاقی و ربیعی، 1388) بر روی هر سه گروه اجرا گردید. بر روی 15 دانش آموز گروه آزمایش روش فرنالد در 10 جلسۀ انفرادی 30 دقیقه ای و روش دیویس نیز بر روی 15 دانش آموز دیگر گروه آزمایش در 16 جلسۀ انفرادی 30 دقیقه ای مداخله صورت گرفت. بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. در پایان مداخلات آزمون تشخیصی خواندن بر روی گروههای آزمایشی اجرا گردید و داده ها با نرم افزار spss 15 و آزمون تحلیل کوواریانس و مقایسه زوجی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون خواندن گروههای آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> p ). نتایج مقایسه های زوجی نیز نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون خواندن دو گروه دیویس و فرنالد نیز تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> p ).